Co gallo das festas do Entroido o kraal aproveitou para xuntarse nun kraal de convivencia que permita seguir enfortecendo as relación persoais entre os responsables á vez que se afrontaron algunas cuestión pendentes.
09,30 a.m., C. X. Don Bosco. Sol contratado para toda a xornada e bo humor e gañas de compartir na mochila de todos (Bagheera, Baloo, Montse, Miguel, Vanesa, Segundo e tamén Miguel ángel que, aínda, non pertence ao kraal pero traballa e colabora como se o fora). Puntuais coma poucas veces antes, case todos os membros do kraal estaban alí, e dicimos case todos, porque algún membro nos agardaba xa pola provincia de Ourense.
Logo do tempo de camiño amenizado con diversidade de músicas… a primeira parada foi o mosteiro de San Pedro de Rocas e o centro de interpretación da Ribeira Sacra, onde logo dun aperitivo puidemos desfrutar desta xoia do arte, da vida monástica e da historia do cristianismo. Desfrutamos afiando, escoitando contos ao calor da lareira, coñecendo a xornada (dura, por outra banda) dun monxe…
Sen baixarmos á fonte de san Bieito dirixímonos xa ao mosteiro de san Estevo de Ribas de Sil, o máis grande dos da Ribeira Sacra. Logo de decatarnos do diferente estado de conservación do templo respecto do resto do mosteiro, adicado agora a ser un fermosísimo parador inmortalizámonos nunhas fotos e continuamos a nosa rota que implicaba dúas paradas en sendos miradoiros do canón do Sil… IMPRESIONANTE.
Non por terse dito moitas veces deixa de ser verdade, en ocasións así –comentaban os responsables- un séntese moi pequeno.
Para o xantar agardábanos santa Cristina de Ribas de Sil. Xantamos, atopamos familias que andaban por esa rota, incluso visitamos acompañados o templo. Non se trata de volver contar a historia deses lugares, pero verdadeiramente é apaixonante facerse unha idea da cantidade inmensa de vida e vitalidade cristiá que permitiu florecer semellantes froitos.
O café estaba reservado para Castro Caldelas acompañado de bica e visita ao Castelo e, só logo diso e superar algún percance, fomos a poñer o peche de ouro á xornada nas pozas de Outariz, onde ademais de desfrutar do grande regalo da natureza… aproveitamos para falar, compartir e seguir vendo liñas de futuro para o noso grupo.
Relaxados polo baño voltamos para Compostela, dispostos e con gañas de seguir traballando por deixar un mundo mellor.
Non por terse dito moitas veces deixa de ser verdade, en ocasións así –comentaban os responsables- un séntese moi pequeno.
Para o xantar agardábanos santa Cristina de Ribas de Sil. Xantamos, atopamos familias que andaban por esa rota, incluso visitamos acompañados o templo. Non se trata de volver contar a historia deses lugares, pero verdadeiramente é apaixonante facerse unha idea da cantidade inmensa de vida e vitalidade cristiá que permitiu florecer semellantes froitos.
O café estaba reservado para Castro Caldelas acompañado de bica e visita ao Castelo e, só logo diso e superar algún percance, fomos a poñer o peche de ouro á xornada nas pozas de Outariz, onde ademais de desfrutar do grande regalo da natureza… aproveitamos para falar, compartir e seguir vendo liñas de futuro para o noso grupo.
Relaxados polo baño voltamos para Compostela, dispostos e con gañas de seguir traballando por deixar un mundo mellor.
No hay comentarios:
Publicar un comentario